พิฆ – สุฑาพร เผื่อนพิภพ จงมีสติเพราะเรายังมีชีวิตอยู่ “ฉันยังไม่ตาย”

ครั้งแรกที่เรามองกระจก
เราเห็นสภาพตัวเองแย่มากๆ
เรารู้สึกท้อ เหนื่อย สิ้นหวัง
ทั้งเรื่องค่ารักษาพยาบาล
ทั้งเรื่องการดูแลตัวเองและเรื่องต่างๆ

ถึงแม้ว่าเราจะลำบาก
แต่เราก็ไม่เคยคิดจะพึ่งใคร
ไม่อยากกวนที่บ้าน
เรายังไปทำงานตามปกติ
ทั้งๆ ที่บางทีร่างกายไม่อำนวย
หน้าที่การงานก็ยังไม่มั่นคง
เพราะเพิ่งเริ่มงานได้ไม่นาน
เรื่องเงินจึงกลายเป็นเรื่องใหญ่
รองลงมาจากอาการป่วย

ตอนนั้นเราท้อมากก
ร้องไห้จนเหนื่อย
แล้วก็มองหน้าตัวเองอยู่หน้ากระจก
เห็นภาพตัวเองนั่งสะอื้น

แล้วเราก็ถอนหายใจแรงๆ
มันเลยรู้สึกถึงลมหายใจของตัวเอง
ทำให้เรามีสติคิดได้ว่า
เออ เรายังมีชีวิตอยู่นี่นา
ฉันยังไม่ตายนะ

Share To Social Media